අක්කගේ අත් උදව්ව 2

මසින් පිරුණ කාමුක තොල්දෙක. රෝස පැහැ කම්මුල් මුහුණේ ළස්සණ වැඩිකලා. පුළුල් උකුල ඇගේ රුව තව වැඩිකලා. මම කාමරේ ඇතුලට ගියා. “ඕව මේසෙ උඩින් තියල මෙහෙන් වාඩි වෙන්නකො ටිකක් කතා කරන්න.” කාමරේ පිළිවෙලකට තියෙනව. මැද එයා නිදන ලොකු ඇඳ. බැල්කනියට යන දොරයි ජනේලයයි අතර කන්නාඩි මේසෙ. කාමරේට ඇතුල්වෙන දොර අයිනෙ පොත් මේසෙ. ඊට එහා කොම්පියුටරේ. අනික් බිත්තිය මුල්ලෙ ඇඳුම් අල්මාරිය. ඊලඟට bath room එක. අල්මාරියෙත් ලොකු කන්නාඩියක් තියෙනව. ‘“ඔයා දැන් ලොකු ලමයෙක්නෙ? මගේ කණ ලඟට උසයි. මල්ලිට දැන් වයස කීයද?” “14යි අක්කෙ.” “මට වඩා 6නෙ බාල.” “තව මාස තුනකින් 15යි.” “ඔයා බිස්කට් ගෙනාව නේද? ඒක හොඳයි. මමත් ටිකක් බඩගිනිවෙලා හිටියෙ. මල්ලිත් ඉතින් කන්නකො.” මටත් එකක් දීල එයත් කනව. මම එනකොට අක්ක පොතක් බලබල ඉඳල තියෙන්නෙ. එක දැන් පිටකවරය උඩට හිටින්න ඇඳඋඩ තියෙනව පෙරලපු ගමන්. මට දැන් කොම්පියුටර් කතාව මෙයාට කියන්න ඕන. ඒත් පටන් ගන්න විදියක් නැතුවයි ඉන්නෙ. ”අක්ක බලන පොත මොකක්ද?” ” මේ නවකතාවක් මල්ලි” කියල එයා පොත වහල පොත්ගොඩ යටින් තිබ්බෙ. ඊට කලින් මම පොතේ නම කියෙව්ව. නම The family’s secret. “මේක රහස් පරීක්‍ෂක කතාවක්ද?” මම ඇහුව. “නැහැ. love story එකක්. ළස්සණ පවුලේ කතාවක්” අක්ක මගේ දිහා ටික වෙලාවක් බලන් ඉඳල කිව්ව. “කොහොමද ඔයාගෙ අළුත් කොම්පියුටරය?” මම මාතෘකාවට පිවිසුණා. “එක හොඳයි. එන්න මල්ලිට පෙන්නන්න” මාවත් ඇදන් එතනට ගිහින් switch එක on කලා. “ මල්ලි පුටුවෙන් වාඩිවෙන්න” කියල එයා මා ලඟින් හිටිය. දැන් ගාල තියන සෙන්ට් සුවඳ හොඳට දැනෙනව. “මේකෙ ගේම්ස් ගහන්න පුළුව?” “ඔයා ආසද? මම හිතන්නෙ තියනව” අක්ක ගේම්ස් folder එක click කලා. “මාරයි ගොඩක් තියෙනව.’’ හරි සතුටුයි. මම ම්ස් ගහන්න ගත්තම අක්ක ආයෙත් පොත අරන් ඇඳට වෙලා කියවන්න ගත්ත. එයා පැත්ත පෙරලිලා පොත කියවන්නෙ. ඉන්න ආකාරයට මට පේන්නෙ එයාගෙ පස්ස. කොට සාය ටිකක් ඉස්සිල කලවා දෙකෙන් භාගයක්ම පේනව. අද තමයි මම එයාගෙ කලව මුල් වතාවට දැක්කෙ. නියම කකුල්. ඉබේටම තොලකට ලෙව කැවුන. මට මතක් උනේ කොට uniform ඇඳල පාසැලට එන කෙල්ලන්ගෙ පේන කකුල්. මගෙ මල්ලිය කෙලින් වේගන එනව. මල කෙලියයි. මම යටට මොකුත් ඇඳලත් නැහැ. හදිසියට දැන් මේක බස්සගන්න ඕන. හිතට එන වල් සිතුවිලි අයින් කරන්න හොඳම විදිය ගේම්ස් වලට හිත යොමු කිරීම කියල හිතන් නැවත කොම්පියුටරයට ඇස් යොමු කෙරුව. මම කවදාවත් පවුලේ අය ගැන මෙහෙම හිතල නැහැ ඉස්කෝල කෙල්ලො, චිත්‍රපටි නිලියො ගැන මිසක්. නැවතත් මට මතක්වුනා පන්තියෙ යාළුවෙක් කියපු කතාවක්. නෑන (අයියගෙ නෝන) එයාගෙ කකුල් අතගගා ඇගෙ තන් දෙක පෙන්නල උරවගත්තු හැටි. මොනවද මම මේ හිතන්නෙ? ගේම් එකට විතරක් හිත යොදවන්න උත්සාහ කලා. කාමරේ ඇතුල මාර සුවඳයි. මට මුලු නිවාඩු කාලයෙම කොම්පයුටරේ ගේම් ගහන්න ඇත්නම්? ඒ වෙලාවෙ අක්ක මගේ පැත්තට හැරෙන සද්දෙ ඇඳ පැත්තෙන් ඇහුන. “කොහොමද වරුණ ඉස්කෝලෙ තොරතුරු?” අක්ක ඇහුව. හිතේ තිබුණේ වෙන දේවල් නිසා මට එක හරියට ඇහුනෙ නැහැ. “මොකක්ද අක්ක ඇහුවේ?” “ඉස්කෝලෙ වැඩගැන” “ආ……එව හොඳයි.” ‘‘ඔයා ඉස්කෝල වැඩලට කැමතිද?” “ඔව් තරමක්.” “ඔයාට යාළු කෙල්ලෙකුත් ඉන්නවද?” ඒ ප්‍රශ්නය මගේ හිත කැළඹුව. කවදාවත් එව පවුලෙ අය සමග කතාකරල නැහැ මම. “එහෙම කා එක්කවත් යාළු නැහැ. මට එහෙම කෙනෙක් නෑ අක්කෙ.” ‘‘හම්. ඔය ඇත්තමද කියන්නෙ?” ඇත්තමයි මට ලැජ්ජයි මේ වගේ දේවල් අක්ක එක්ක කතා කරන්නත්. “නැතුව මාත් එක්ක කියන්න බැරුව නෙවෙයි නේ?” අක්ක ඇහුව. ‘මම ටිකක් කැමති කෙල්ලෙක් ඉසකෝලෙ ඉන්නව යාළුචූන. මෙයා එක දැනගෙනද අහන්නෙ’ මගේ හිතට ටිකක් බය හිතුන මෙයාගෙ ප්‍රශ්නයට. මාව කොටුඋනා වගෙයි. “ඔයා මට කියන්න බයවෙන්න එපා මල්ලි. මම එක රහසක් හැටියට තියා ගන්නම්.” තාම ඇඳඋඩ ඉන්න එයා දිහා මම බැලුව. ඇස් දිවගියෙ දකුණු කකුල නවාගෙන ඉන්න නිසා ඉහලට ඉස්සිල තියන සාය අස්සෙන් පේන ගල දිහාවට. ඉක්මණින් මම අහක බලල බයාදු බැල්මක් හෙලුව. අක්ක එක දැකල මගේ දිහා බලල කට කොනකින් හිනාවුනා. අද තරම් එයා මා එක්ක කිසි දවසක කතාකරල නැහැ. කොහොමටත් එයා කා එක්කවත් වැඩි කතාවට යන කෙනෙක් නෙවෙයි. මට අද හරි පුදුමයි. මම අක්ක එක්ක විවෘතව කතාකලා. “මම කැමති එක කෙල්ලෙක් අපෙ පන්තියෙ ඉන්නව” ගොත ගහමින් කිව්ව. “දැන්නෙ කොල්ල නියම ට්‍රැක් එකට ආවෙ. ඔයාට කෙල්ලෙක් ඉන්නව? මම කලින් ඇහුවම නෑ කිව්වෙ ඇයි?” “එයා මගේ girl friend නෙවෙයි. ඒ කෙල්ල කිසි දෙයක් දන්නෙ නෑ. මම මේ බව කාටවත් කියලත් නැහැ.” නිහතමානිව උත්තර දුන්න. “ඇයි ඉතින් එයාට කිව්වෙ නැත්තෙ?” අක්ක ඇහුව. “මම හිතන්නෙ නැහැ එයා කැමතිවේවි කියල. නැත්නම් මට කැමතියි කියල.” ‘‘එහෙම වෙන්න විදියක් නැහැ. ඔයා හොඳ පෙනුම කොල්ලෙක්නෙ” මම එයාගෙ මල්ලි නිසා සතුටු කරන්න කියන්නෙ හිතල නිහඬඋනා. “ඔයාට මම කියනදේ විශ්වාස නැද්ද? මම ඔයාගෙ අක්ක නිසා කියනව නෙවෙයි.’